Mecnûn, Leyla'ya bir mektup yazmak istedi. Kalemi eline aldi ve işte şunu yazdi:
"Adin dilimde, yâdin kalbimde, hâyalin gözümde. Adin dilimden düşmüyor, hâyalin gözümden gitmiyor, yâdin içimde yer etmiş. Sen ki, bende gezip dolaşiyorsun!, O halde, ben bu mektubu kime yazayim?" dedi.
Kalemi kirdi, kağidi yirtip atti.
( Fihi Mafih, s. 261 )
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder