Sarıçam, gürgen, kayın, meşe, şimşir, kızılağaç, akçaağaç, titrek kavak ve daha birçoğu mevsimlerin en güzelinde baharı yolcu ediyorlar, biz de hasbelkader şahitlik ediyoruz. Yürüyüş sırasında beden yoruluyor ama ruh dinleniyor, yolculuk insanı terbiye de ediyor. Belki de itiraf etmek lazım, oynamadan, eğip bükmeden, mertçe: Toprakla münasebetimiz azaldıkça, birçok incelikten de uzaklaşıyoruz. Ve bunun gibi şeyler... Hasılı: Hava soğuk, dostluk sıcak. Hele bir de çayın ateşi yandığında, sanki bir şefkatli aile reisi gibi tüm evlatlarını başında toplaması yok mu... "Baba ocağı" kelimesinin nereden çıktığını daha iyi anlamış oluyoruz.
